kitaplardan korkan çocuk kısa özeti susanna tamaro

KİTAPLARDAN KORKAN ÇOCUK KISA ÖZETİ SUSANNA TAMARO

  Leopoldo, sekiz  yaşında bir çocuktur. O her defasında doğum gününde armağan  olarak, doyasıya koşabilmek için bir çift koşu ayakkabısı ister fakat  her defasında bir kitapla karşılaşır.

Onun için kitap okumak   bir işkenceye dönüşmüştür. Ne zaman kitabı   okumaya kalksa, yazılar şekil değiştirir, gözleri   kötü olurdu. Kitap okumaması, derslerinde de geri kalmasına sebep olmuş , annesi endişelenerek onu   ruh doktoruna götürmüştü. Doktor,   oğlunun çocuklar arasında   hızla yayılan kitaplardan korkma hastalığına yakalandığını söyledi. Hastalığın kaynağı video   ve televizyonlardı. Leopoldo her ne kadar video oyunu oynamasa da, çok  televizyon izlemese de   annesine anlatamadı. Evde babası   öğrenince, oğluna bir reçete yazmaya karar verdi. Leopoldo her zaman  belirli ağırlıklarda kitap okuyacak,   ağırlığı kadar kitap okumuş seviyeye gelmiş olacaktı. O günkü amacını  doldurmazsa oyun da yasaktı.
Evden kaçmaya karar verir   ve otobüse gizlice biner en son durakta iner.  Bir parka gitmeye karar verir . Sonra ihtiyar  bir adamın yanına oturuverdi. Adamla muhabbete  başladı. Adam onun evden kaçtığını anlamış,   kendi hikayesini anlatmaya başlamıştı. Yaşadığı şeyleri  anlattı. Sözde o da evinden kaçmış,    dolaşmış,  , ülkeler gezmiş, sonunda Moğolistan’da ajan zannedilerek gözleri oyulmuş  . İçinde de en büyük isteği  olarak son okuduğu kitabın   kısmını tamamlamak kalmıştı. Bunu duyan Leopoldo ihtiyar  adama bir kitapçıya gitmeyi  o kitabın sonunu   okumayı tavsiye etti. Yaşlı adam da   kabul etti. Beraber kitapçıya gittiler. Leopoldo   buldu, okumaya çalıştı fakat  yine aynısı oluyordu, yazılar kararıyordu. O sırada birisi  Leopoldo’nun o halini fark etti. Yaşlı adamı Leopoldo’nun torunu zannedip,   gözlüklerini unutmuş olabileceğini söyledi. Yaşlı adam ona sordu ama  Leopoldo’nun zaten gözlüğü yoktu. Sonra kitabı alıp   ayrıldılar.
Daha sonra ihtiyar  adam Leopaldo'yu evine götürür. İhtiyar  adam oğullarının gözlerinde görme bozukluğu olabileceğini  ,  doktora gidilmesi gerektiğini söyler. Bunu duyan Leopoldo annesinin ,  babasının kızarmış ve morarmış yüzlerini görünce   dört köşe oldu. Kitap okuyamaması   suçu değildi. Beraberce evden çıktılar, adamı bıraktıktan sonra doktora gittiler ve adamın dediği gibi Leopoldo’nun gözleri bozuktu. Leopoldo şişe dibi kalınlığında   gözlük takmaya başlamıştı artık. Bol bol kitap okuyor ve okuduklarını haftada bir aynı parka giderek ihtiyar  dostuna anlatıyordur.
İhtiyar  adam da ona bir itirafta bulundu. Kendisi aslında o maceraların hiçbirini yaşamamıştı. Aslında o   bekçiydi. Geceleri sıkılmamak için, zaman  geçsin diye kitap okuyordu. Gözleri bu nedenle  görmez   hiç deniz görmese de kendisini dünyanın etrafını defalarca dolaşmış   hissettiğini söylemişti.