insan ne ile yaşar kitabının kısa özeti

İNSAN NE İLE YAŞAR KİTABININ KISA ÖZETİ

  Simon, karısı  ,  çocuklarıyla   bir köylü­nün evinde oturuyordu. Kazancı, sadece  boğazlarına yetiyordu. O kadar, fakirdi    karı koca parça   olmuş aynı paltoyu giyi­yorlardı. Yeni palto yaptırmak istiyordu. Ama, o kadar parayı nasıl toplayacaktı. Bir ümitle, 

  köydeki alacaklarını toplamaya gitti. Ancak, yirmi köpekten çok  toplayamadı. Canı çok sıkıldığı için onunla   içki İçti. Söylene söylene   dönerken, kilisenin yanında  , heykel gibi duran bir adam gördü. Önce, hızlı   şekilde oradan uzaklaştıysa da,   insanlığından utanarak,   döndü. Bu genç   adamdı. Hemen, üstünden ceketini çıkar­dı ,  adamın sırtına geçirdi. Kuşağını da beline bağladı. Yetmedi, ayağındaki çizmeleri   çıkarıp adama giydirdi. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi alıp evine getirdi. Bu arada adamın isminin Mikail olduğunu öğrendi.
  Simon’un karısı Matroyna, bir pişirimlik ununu bugün mü yarın mı ekmek yapmanın kaygısı  içindeydi. Bir anda ayak sesleri duydu. Kapıda kocası ,  tanımadığı birisi vardı. Kocası ile  adam içeri girip oturdular. Sonra da, Simon Matroyna’dan   yemek getirmesini istedi. Matroyna da “Sızın gibi sarhoşlara verecek yemeğim yok”  , adamın bu sessiz ve gariban haline acıyıp, evde olan   bir tabak yemeği de getirip   koydu. Sonra da yabancıya, tavan arasında   yer verdiler. Kendileri   yattıklarında karısı Simon’a, “Biz yardım ediyoruz da, niçin  hiç kimse bize yardım etmiyor”   sordu. Simon,   cevap veremedi.
Ertesi gün, Mikail erkenden kalkmış,   oturuyordu. Simon ona, çalışması gerektiğini anlatıp,   dikmeyi öğret­meye başladı. Kısa sürede usta bir kunduracı   gelmişti. Sessizce çalışıyor,   az yemek yiyor,   az konuşuyordu.
  bir yıl geçti. Mikail   herkesin beğendiği   usta olarak ün yapmıştı. Haliyle, Simon’un   işleri düzelmişti. Bir gün, dükkândan içeri   kibirinden yanına varılmayan   adam girdi ve uşağının elindeki deriyi göstererek, bundan   iyi bir çift çizme yapmasını istedi. Simon, Mikail’e baktı   kabul etti. Mikail deriden çizme değil   terlik yaptı. Simon bu işe kızmak için ağzını açacaktı  , adamın uşağı kapıdan içeri girdi ,  efendi­sinin Öldüğü için çizmeye gerek kalmadığını, hanımının onun yerine bir çift terlik yapılmasını istediğini belirtti. Mikail yaptığı terlikleri   uzattı.
Aradan 6  yıl geçmişti. Bir gün bir kadın, birinin ayağı topal 2  çocuğu ile gelir ve ayakkabı yaptıracağını söyler. Sonra da kadının anlattıklarına göre, bu ikiz çocukların anne   babaları ölmüş   kadın onları himayesine almıştır. Kadın gittikten sonra, Mikail gülümser. Bu onun geldiğinden beri 3.  gülümseme-sidir. Birincisi, Simon’un hanımı ona yemek verdiğinde; ikincisi, çizme siparişi veren adam geldiğinde olmuştu.
Mikail, önlüğünü çıkardı ve “Allahaısmarladık efendilerim, Al­lah beni bağışladı, bir kusur işledi isem siz de bağışlayın” diyerek git­mek için hareketlendi. Mikail’den bir ışık yükseliyordu. Simon kalkıp onun önünde eğildi. Ve Mikail’den mümkünse durumu izah etmesini istedi. O da, “Ben bir melektim. Allah bana yeni doğum yapmış bir kadının canını almam için görev verdi. Baktım kadının kocası yeni ölmüş. Görevi yapamadım. Allah da bana, git o kadının canını al ve şu üç hakikati de öğren dedi. İnsanda yaşayan nedir? İnsanlara verilme­miş olan şey nedir? Ve insan ne ile yaşar?”
“Ben, hanımınızın yüzündeki yumuşamayı görünce, insanda yaşa­yan şeyin sevgi olduğunu anladım. İlk   o zaman gülümsedim. Sonra, çizme isteyen adam geldiğinde, arkasında arkadaşım ölüm meleği vardı. O zaman   insana verilmeyen şeyin, kendi ihtiyaçlarının bilgisi oldu­ğunu anladım. O zaman yine gülümsedim. O kadın ve çocukları görün­ce de, insanın ne ile yaşadığım anladım. İnsan içindeki Allah ile yaşı­yormuş meğer. Bu da üçüncü hakikatti. Bunu anlayınca yine gülümse­dim ve Allah’ın artık   affettiğini anladım.”
Sonra, kılığı değişti ve bir melek haline geldi. “Anladım ki, İnsan kendi çabasıyla değil, sevgi ile yaşar” dedi. “Yine anladım ki, her ne kadar insanlar kendileri için kaygı çekmekle yaşadıklarım zannederlerse de, hakikatte yalnız sevgiyle yaşarlar, Yüreğinde sevgi taşıyan İnsanın sevgisi Allah’tandır ve Allah o insanın içindedir. Çünkü varlığın sebebi sevgidir.”